“When you do things from the soul, you feel a river moving in you, a joy”(-Rumi)

Wie zegt mij dat ik iets moet? Ben ik dat of is dat een stem uit mijn verleden?

Is het een verwachting vanuit mijn omgeving? Waar wil ik dan naar toe?

Toen mijn dochter jonger was had ik het altijd over ‘moet’ en ‘mag’ dingen. Met de ‘mag’ dingen geven we ons vrijheid om te ver-dwalen. Ik kom niet zo snel naar het doel dat ik mij gesteld heb, wat ik wel eerder bereik als ik het via de moet-weg doe. Wat gebeurt er al ik mij zelf ‘ont-moet’ en ruimte geef aan de ‘mag-dingen’? Als ik mag spelen? Wat ik merk is dat ik op dat soort momenten heel creatief kan zijn en er nieuwe ideeën ontstaan. Wat ik leerde is dat ik vanuit ‘het willen’ mijzelf het best ontwikkel.

Begin 2019 begon ik mijzelf meer ruimte te geven om te voelen waar ik heen wilde. Geduld met mijzelf had ik te leren. Afwachten wat zich ontwikkelt vanuit mijn gevoel, dus luisteren naar mijn gevoel en het verleden daarin niet leidend laten zijn.

Wandelen, fotograferen en zijn in de natuur helpt mij enorm op zulke momenten. De natuur vraagt niets van mij, het geeft. Ik mag er gewoon zijn en de rust en ruimte ontvangen.

Het wachten en luisteren heeft tijd nodig en vraagt niet alleen geduld maar ook vertrouwen. Vertrouwen dat het goed is zoals het nu is en dat ik het nu ook een soort van niet-mag-weten. Vertrouwen dat ik met kleine stapjes ook mijn doel bereik.

Vanuit vrijheid en vertrouwen ontwikkelen waardoor het voelt als willen. Nu ik weet hoe dit werkt wil ik niet anders meer. Mijn gevoel mag aan het stuur zitten vanuit geduld en vertrouwen.

Wil je ook deze rust en ruimte ervaren zodat je meer bij je gevoel kan komen? Voel je dat je vanuit een dieper weten je eigen antwoorden en weg kunt vinden? Wie weet is natuurcoaching en/of mindful fotografie dan iets voor jou.